Odczytania Raphaela Rogińskiego nie są tradycyjne: stanowią twórczą polemikę z kanonicznymi wykonaniami tych dzieł i... naszymi przyzwyczajeniami. Radykalnie spowolnione tempa, sugestywne barwy, oryginalne frazowanie i kontrolowana dynamika pełnią funkcję 'wehikułu czasu' - przenoszą słuchacza poza doraźność i tymczasowość, wyciszają i uspokajają, pozwalają prześledzić 'w mikroskopowym zbliżeniu' przebieg melodyczny i architekturę harmoniczną utworów. Odgłosy z warsztatu gitarzysty - oddechy, poszumy, świsty, szurnięcia, trzaski oraz preparacje - są tu celowo wyolbrzymione: sugerują działanie prawie do szczętu zużytego, lecz wciąż jakimś cudem funkcjonującego werku pozytywki.

Rogiński odczytuje Bacha podkreślając śpiewność, delikatność i tajemniczość tej muzyki. Jednocześnie nawiązuje brzmieniowo i artykulacyjnie do muzyki lutniowej - z jednej strony, a z drugiej - do ludowej, a nawet eksperymentalnej, aż czasem wprost trudno uwierzyć, że te kompozycje zostały napisane kilkaset lat temu, i że to Bach... Dla mnie największa wartość utworów wykonanych przez Rogińskiego tkwi w wyjątkowej atmosferze skupienia i osamotnienia, medytacji niepozbawionej pewnej dozy melancholii. - Ireneusz Socha o płycie "Bach Bleach" (Multikulti Project, 2009)

Raphael Rogiński - gitarzysta, kompozytor i wykonawca, improwizator, animator kultury i badacz folkloru muzycznego. Od 13 roku życia gra na gitarze elektrycznej. Wykształcony jazzowo i klasycznie edukację uzupełniał o muzykologię i etnomuzykologię. Od samych początków działalności twórczej skupiony jest przede wszystkim na improwizacji wynikającej z jazzu i bluesa, i na muzyce etnicznej i ludowej. Miks tych dwóch dróg jest wyznacznikiem stylu jego twórczości pod względem kompozytorskim jak i wykonawczym. Głęboko związany z kulturą żydowską, szuka jej miejsca w swojej działalności. Z tych poszukiwań wynikają dwa projekty których jest liderem - Shofar i Cukunft. Jest także dyrektorem artystycznym festiwali przedstawiających nową kulturę żydowską takich jak Tikkun, Varshe, Mizrach, jak i konsultantem w ramach projektów z nią związanych. Prymitywna muzyka ameryki, blues i rock lat 60 to następna znacząca część inspiracji Rogińskiego. Dogłębne analizowanie technik gitarowych, klasycznych gitarzystów bluesowych i znajomość instrumentarium lat 50 i 60 jest podstawą jego brzmienia. Z inspiracji muzyką eksperymentalną Ameryki (Harry Partch, Henry Cowell i in.) powstał zespół Spinalonga. Zgłębianie muzyki dawnej zaowocowało projektem "Rogiński gra Bacha", w którym to muzyka Bacha wykonana jest na gitarach preparowanych. Równolegle muzyk jest zaangażowany w projekty związane ze światową sceną nowego jazzu. Jego kompozycje, improwizacje lub interpretacje często ilustrują wydarzenia artystyczne, filmy dokumentalne i rysunkowe (m.in. Man Ray, Viking Elling), performance (np. J. Kalina,), teatr tradycyjny i multimedialny (min. Lothe Lachmann videoteatr "Poza", Teatr Stary w Krakowie) oraz słowo (m.in. Tadeusz Rozewicz, Mieczysław Myśliwski, Andrzej Stasiuk). Koncertuje głównie w ramach projektów autorskich - występuje solo lub jako lider zespołów.

www.myspace.com/raphaelroginski